ဤေသတမ္းစာသည္ ဗမာအမ်ိဳးသားေခါင္းေဆာင္ သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္းမွ သူမကြယ္လြန္မွီ ဗမာေခါင္းေဆာင္ တခ်ိဳ႕အား အမွာ ထားခဲ့ေသာ ေသတမ္းစာျဖစ္သည္။
ရခိုင္ကို အထင္ေသးမိလို႕ ဗမာဦးေခါင္းအေေနာက္ကို ၫြတ္ခဲ့ရတယ္။ ဒီေတာ့ရခိုင္ကို ဘယ္ေတာ့အခါမွ အထင္မေသးႏွင့္။ အတိတ္က ျဖစ္ရပ္ကိုၾကည့္ၿပီး သတိထားရမယ္။ ရခိုင္ေတြဟာ ရာဇဝင္ႀကီးသေလာက္ မာနႀကီးတယ္။ ဘယ္သူ႕ကိုမွ အထင္ႀကီးတတ္တဲ့ လူမ်ိဳးမဟုတ္ဘူး။ သမိုင္းေၾကႊးမဆပ္ႏိုင္ေအာင္၊ နလံမထူႏိုင္ေအာင္ မင္းတို႕တေတြ ဆြမ္းေဆာင္တတ္ရမယ္။
႐ွမ္းဆိုတဲ့လူမ်ိဳးေတြလည္း ေတာင္ေပၚေန ေတာင္ေပၚစား၊ သူတို႕အထက္ကဆိုရင္ ငွက္ပ်ံသြားတာကိုလည္း မလိုခ်င္ဘူး။ မေလွ်ာ့တဲ့ဇြဲဟာ ႐ွမ္းေတြမွာ႐ွိတယ္။ ဗမာကို ရာဇဝင္ၾကည့္ၿပီး ဓါးေသြးတိုက္ရမယ္ဆိုတဲ့ စကားပံုဟာ တစ္ေန႕ေန႕ေတာ့ ဒီျပႆနာ ေပၚလာမယ္။ ေတာင္ေပၚသားဟာ ေတာင္ေပၚသားအသိထက္ မေက်ာ္လႊားမိေစဖို႕ ၾကပ္ၾကပ္ သတိထားရမယ္။ ဘယ္သူပဲျဖစ္ျဖစ္ ႀကီးထြား လာခဲ့ရင္ ဒါဟာဗမာ့ရန္သူဘဲ။ ျပတ္သားတဲ့နည္းကို က်င့္သံုးရမယ္။
ကရင္ဆိုတာလည္း တို႕တေတြရဲ့ စိတ္မခ်ႏိုင္တဲ့ စကားေျပာရင္ ေျပာသလိုလုပ္တတ္တဲ့ ဝါဒ႐ွိတယ္။ ဒါဟာရန္သူတစ္မ်ိဳးဘဲ။ ဘဝကို ေျမေတာင္ေျမွာက္မေပးႏွင့္။ လက္ျမန္ေျချမန္ ဝါဒ႐ွိတယ္။ သတိလစ္ရင္ လစ္သလို ဗမာေတြ အသက္႐ႉက်ပ္လိမ့္မယ္။
ဓါး႐ွည္၊ ဓါးခႊ်န္ေတြကိုကိုင္ၿပီး ေရခဲေတာင္မွာ ေပ်ာ္ပိုက္တဲ့ ကခ်င္ေတြကလည္း မႏၲေလးကိုေတာင္ သူတို႕ၿမိဳ႕ဆိုၿပီး ေတာင္ဘက္တစ္ခြင္ကို သူတို႕ေဒသျဖစ္ဖို႕ ရည္မွန္းထားတယ္။ သူတို႕က ပင္လယ္ငါးကို စားမယ္တဲ့။ မင္းတို႕ဗမာေတြရဲ့ သခင္ဘဝကို ရေအာင္ ဖန္တီးမယ္တဲ့။ ဘယ္လိုပဲဆိုဆို ငါတို႕တစ္ေတြဟာ လက္ဦးထားဖို႕က အေရးႀကီးတယ္။ မၫွာနဲ႕ ၫွာရင္နာမယ္။ ဗမာေတြ သတိထားၾက။
သမိုင္း႐ွည္ၿပီး တိုးတက္ခဲ့တဲ့ မြန္ဆိုတာလည္း ယေန႕ ဗမာေတြေအာက္ ေရာက္ေနေပမယ့္ ဒဂံုဆိုတာ မြန္စကားျဖစ္လို႕ ရန္ကုန္မွာ မြန္နန္းေဆာက္မယ္တဲ့။ မြန္ေတြရဲ့သတၲိကို ေ႐ႊတိဂံုဘုရားမွာ ျမင္ေစရမယ္တဲ့။ ဆိုလိုတာကေတာ့ကြာ ရန္ကုန္ဆိုတာ မြန္ျပည္ျဖစ္ရမယ္ ဆိုတာပဲ။ အတိတ္က သူပိုင္တယ္ ငါပိုင္တယ္ဆိုတာ ဗမာေတြ နားမလည္ဘူး။ လက္႐ွိမွာ ဘယ္လို႐ွိေနသလဲ။ ႐ွိေနသလိုဘဲ ထိန္းထား တတ္ရမယ္။ မြန္ဆိုတာ သည္းမခံတတ္ဘူး။ မလိုလားရင္ ေတာ္လွန္တတ္တယ္။
ေဒါင္းအေတာင္ခတ္ရင္ ေတာ႐ွင္းရမယ္။ ဘယ္သူ႕ကိုမွ ေဒါင္းေအာင္လံေအာက္က မလြတ္ေစရဘူး။ ေဒါင္းေအာင္လံကိုဘဲ ငါသိတယ္။ ေဒါင္းကိုပယ္ ဘာကိုမွ ငါမလုိလားဘူး။ တို႕ဗမာေတြကလည္း သူတလို ငါတမင္းနဲ႕ ညီၫြတ္မႈ မ႐ွိၾကဘူး။ အခ်င္းခ်င္း ညီၫြတ္မႈ႐ွိမွ သာယာမယ္။ ဗမာ့ႏိုင္ငံေရး အာဏာကို ထိန္းထားႏိုင္မယ္။ ပုဂၢိဳလ္အခ်င္းခ်င္း မေၾကနပ္မႈကို ႏိုင္ငံေရးမွာ မေရာေထြးသင့္ဘူး။
ဒီေတာ့ ငါမေသခင္ေနာက္ဆံုးမွာခဲ့ခ်င္တယ္။ ဒါကို မင္းတို႕တေတြ မေစာင့္ထိမ္းရင္ သူ႕ကြၽန္ျပန္ျဖစ္မယ္။ ဗမာဟာ ဗမာပဲ။ ကမၻာမွာ ဗမာေတြ႐ွိသေ႐ြ႕ ထာဝရ ႐ွင္သန္ေနမယ္ဆိုတဲ့ ကတိတစ္ခုကို ငါေတာင္းခ်င္တယ္။ မင္းတို႕ ကတိေပးရင္ ငါေသေပ်ာ္ၿပီ။ ႏို႕မဟုတ္ရင္ ငါေသမေပ်ာ္ဘူး။ တမလြန္ဘဝကလည္း ဗမာေတြ ကြၽန္ျဖစ္တာကို မၾကည့္ခ်င္ဘူး။ ဗမာေတြအခ်င္းခ်င္း ဘာေတြဘာဘဲျဖစ္ျဖစ္ ဗမာ့လြတ္လပ္ေရးကို တျခားလူမ်ိဳးေတြဆီကိုမေရာက္ေစဖို႕။ အေရးႀကီးတဲ့အခါ ဗမာေတြအခ်င္းခ်င္း ေသြးစည္းၿပီး တပါးရန္ကို ကာကြယ္ရမယ္။ ဒီလိုအခ်ိန္မွာ သူတလူငါတမင္း ဝါဒကို စြန္႕ရမယ္။ ဗမာဟာ မဟာဗမာျဖစ္ဖို႕ အဓိကပဲ။ ငါလိုခ်င္တာဒါပဲ။
**** (စာၾကြင္း - အထက္ပါသခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ေသတမ္းစာသည္ ရခိုင္အမ်ိဳးသား ညီၫြတ္ေရးပါတီမွာ ႐ွာေဖြ ႐ိုက္ႏွိပ္ေဖာ္ျပထားေသာ စာျဖစ္သည္။ ကြၽႏု္ပ္ မူရင္းအတိုင္း မခြ်င္းမခ်န္ ျပန္လည္႐ိုက္ႏွိပ္ ေဖာ္ျပထာားသည္။)
No comments:
Post a Comment